Reditelj i scenarista filma „Naked“, Majk Li (Mike Leigh) dobio je nagradu u kategoriji „najbolji reditelj“ na Kanskom festivalu 1993. godine. Glavnom glumcu Dejvidu Tjulisu (David Thewlis) uručena je nagrada za najbolje odigranu ulogu. Ipak, ovaj film nikada nije dobio ni svoje DVD izdanje.

E.T.: The Extra-Terrestrial (1982) je veoma popularna legenda filma o magičnim fantazijama. Njegov procenjeni budžet od 10 miliona dolara nadoknađen je sa lakoćom kada je postao jedan od box-office šampiona svih vremena. Ovo veoma lično i dirljivo sci-fi remek delo (u kojem je za specijalne efekte bio zadužen Industrial Light and Magic Company Georgea Lucasa) je veoma dobro prihvaćeno od strane publike zbog svoje priče o ljubavi između dečaka bez oca iz predgrađa, i izgubljenog ljubopitljivog i nostalgičnog posetioca (pretpostavlja se odraslog) sa druge planete koji je greškom ostao sam i zarobljen na Zemlji - tri miliona svetlosnih godina od kuće.

Radnja filma obuhvata otkrivanje, spasavanje i beg, veoma nalik mitu o Petru Panu (koji je uključen u film). Jedan od plakata za film Johna Alvina, sa E.T.-jevim svetlećim, božanskim prstom takođe predstavlja i religioznu temu, osvrćući se na Mikelanđelovu sliku "Stvaranje Adama" na tavanici Sikstinske kapele. Prikazana priča o smrti i uskrsnuću takođe koresponduje sa Biblijom. Jedan od ranijih radnih naziva filma bio je "Život dečaka".

Fantasia (1940) je Disney-jeva dugometražna animirana "koncertna" filmska prekretnica. To je eksperimentalni film koji objedinjuje osam prekrasnih kompozicija klasične muzike sa opčinjavajućim, uzbudljivim i maštovitim umetnički koreografisanim animacijama. Sveobuhvatni okvir individualnih delova obuhvata oblasti kao što su praistorija, četiri godišnja doba, prirodu, pakao i raj, svetlost protiv tame i haos protiv reda, razigrane životinje, klasičnu mitologiju i legendu.
Ova Disney-jeva produkcija u stvari je ambiciozni eksperiment pokušaja da se popularizuje klasična muzika, zbog povezivanja sa animacijom. Film je prvobitno trebao da se sastoji iz jednog segmenta sa čarobnjakovim pomoćnikom ("The Sorcerer's Apprentice"), ali je onda proširen na punu antologiju kratkometražnih delova. Pomalo je bio i kontroverzan zbog prikazivanja kentaura golih grudi u segmentu posvećenom Pastoralnoj simfoniji, kao i zbog drugih stereotipnih rasnih opisa. (Na zahtev Hays Production Code-a, likovima su dodati cvetni grudnjaci nakon plivanja u potoku. Takođe, u kasnijim prikazivanjima filma, u segmentu Pastoralne simfonije, izbačena su dva crna Nubijca/kentaura koji su prisustvovali Bacchusovoj proslavi, zajedno sa tamnoputom ženkom kentaura sa upletenom kosom koja uglačava kopita bele ženke kentaura). Drugi delovi, poput "Ride Of the Valkyries", "Swan of Tounela" i "Flight of the Bumlebee" su obrađeni, ali nikada u potpunosti animirani, usled čega nikada nisu pušteni u produkciju i uključeni u kasnija izdanja.

Plakat izdat u martu 1927. godine za originalnu američku verziju filma Metropolis studija Paramount prikazuje grupu iscrpljenih radnika koji prolaze pored jedne bezdušne mašine koja napaja grad. Poster reklamira Channing Pollackovu 10-milimetarsku verziju filma. Ova verzija prikazivana je svugde u trajanju od 67 pa do 107 minuta, za razliku od originalne 17-milimetarske verzije Fritza Langa od tri i nešto sata koja je premijerno prikazana u Berlinu 10. januara 1927. godine.
"Zašto Vas toliko interesuje film koji više ne postoji?", pitao je Fritz Lang romanopisca Roberta Blocha, kada ga je ovaj pitao nešto u vezi Metropolis-a.

Nemi dugometražni film Fritza Langa iz 1927. godine ostaje prekretnica u istoriji razvoja filma kao umetničkog oblika. Monumentalan i u obimu produkcije i u vezi tema koje je obrađivao, film se naširoko smatra pikom nemačkog ekspresionističkog filma tokom 1920-tih godina. Bio je to prvi u dugačkom nizu naučnofantastičnih i fantazijskih spektaklova koji do dan danas ostaje blokbaster nalik filmovima Blade Runner i Star Wars. Termin naučna fantastika ne opisuje najbolje žanr ovog filma - opis "tehnološka gotika" bi možda bio prikladniji s obzirom na njegov sadržaj. Film je takođe opisan kao "antidokumentarac", iako se svugde ubacuje u grupu naučnofantastičnih filmova.

Istorijski ep bio je stub oslonac filmske industrije još od ere tihih filmova. Tokom godina, uhvatio se u koštac sa vremenom i očekivanjima publike. Gledaoci tokom 10-tih godina imali su rasistički The Birth of a Nation D.W. Griffitha, dok su gledaoci savremenog doba dobili stereotipni, ali vizuelno impresivni Pearl Harbor. U periodu između ova dva filma nalaze se neki od najboljih epova i, iako je nemoguće izdvojiti jedan koji bi se našao na prvom mestu najboljih, Lawrence of Arabia Davida Leana je svakako pretendent za to mesto. Razvijajući se od početka pa do kraja, sa vrhunskom glumom, izvanrednom kinematografijom i pričom bez trunke suviška, film pruža sve što jedan ep treba da pruži - pa i više od toga.

Lawrence of Arabia se bavi podvizima većih-od-života T.E. Lawrencea (Peter O'Toole), oficira Britanske vojske u službi na Bliskom Istoku tokom Prvog svetskog rata, koji je, prema jednom svedoku, "bio pesnik, učenjak i moćni ratnik". Radnja filma počinje 1935. godine, sa prologom koji prikazuje Lawrenceovu smrt u saobraćajnoj nesreći, posle koje sledi njegova sahrana. Vreme se zatim pomera više od 20 godina unazad, i selimo se u Kairo, gde se Lawrence sprema da krene u najveću avanturu u svom životu. Njegov komandujući oficir naređuje mu da uđe u pustinju i ostvari kontakt sa beduinom princom Feiselom (Alec Guiness), koji je saveznik Britanaca u borbi protiv Turaka. Ono što sledi nije samo pregled događaja kako je Lawrence postao krucijalna figura u arapskom revoltu protiv Turaka, već je i skoro-šekspirovski uspon i pad njegovog lika.

Putanje karijera nekih režisera mogu biti čudna i nedokučiva stvar. Uzmite Blakea Edwardsa, na primer. Tokom 60-tih i 70-tih godina, Edwards se nalazio na A-listi režisera sa nizom impresivnih naziva na svom rezimeu: Breakfast at Tiffany's, Days of Wine and Roses, 10 i (naravno) The Pink Panther serija. Međutim, 80-tih i 90-tih godina, Edwardsova reputacija je krenula naglo da se topi i svaki sledeći film koji je snimio bio je dosadniji i manje zanimljiv: The Man Who Loved Women, A Fine Mess, Blind Date, Skin Deep, Switch i The Son of Pink Panther.

Da nije boljih Pink Panther filmova, Breakfast at Tiffany's bi verovatno bio kruna Edwardsove karijere. Iako se romantična komedija iz 1961. godine neće pojaviti na mnogim listama najboljih filmova svih vremena, ona ostaje favorit u opštoj zajednici filmofila i tokom godina je stekla legiju zagriženih fanova. Film ima više šarma od prosečne romantične komedije, ali kada se posmatra iz druge perspektive, sledi većinu pravila koji definišu žanr. Kraj filma je, na primer, čist Holivud, kao i mnogi koraci koje je scenario Georgea Axelroda preduzeo od uvodne špice da nas odvede tamo.

Za Gone with the Wind (1939) se često kaže da je najomiljeniji, najtrajniji i najpopularniji film svih vremena. Scenario Sidneyja Howarda adaptiran je prema prvom i jedinom objavljenom romanu Margaret Mitchell, bestseleru o Građanskom ratu i Periodu rekonstrukcije od 1.037 strana koji se prvi put pojavio 1936. godine, ali je najvećim delom napisan krajem 1920-ih godina. Producent David O. Selznick je 1936. godine osigurao filmska prava na Mitchellin roman za 50.000$ - u to vreme rekordnu sumu za prvi roman nepoznate autorke, što je navelo neke da nazovu film "Selznickova Glupost". U vreme premijere filma, knjiga je premašila sumu od 1,5 miliona prodatih primeraka. Rekordi su dostizani i 1976. godine kada je film prvi put emitovan na televiziji u dva dela, a kontroverzija je vaskrsla kada je ponovo prikazivan u bioskopima 1998. godine.

Film je snimljen u 3-strip Technicoloru i predstavlja epski film o ratu u starom Jugu koji je ovekovečio besmrtnu ekipu u bezvremenu i klasičnu priču o ljubav-mržnja romansi. Nesavladiva heroina, Scarlett O'Hara, bori se da pronađe ljubav tokom haotičnih godina Građanskog rata i posle, ali je na kraju primorana da na svojoj omiljenoj plantaži Tara traži utočište za sebe i svoju porodicu. Tamo, ona preuzima kontrolu, brani je od vojnika Unije, prevaranata i gladi. Na kraju udaje za svog upornog udvarača Rhetta Butlera, ali njena apatija prema njemu osuđuje njihov brak na propast i ona se ponovo vraća na Taru u potrazi za utehom.

The Wizard of Oz (1939) je svačiji favorit, večiti fantazijski mjuzikl koji je studio MGM snimio za svojih zlatnih godina. Tokom mnogih sezona, išao je regularno na TV mreži u udarnom terminu (prva dva prikazivanja doživeo je na CBS televiziji 3. novembra 1956. godine i u decembru 1959. godine), a posle toga se prikazivao svake godine za Dan zahvalnosti, Božić i/ili Uskrs. Uskoro je postao klasična institucija i obredni prolaz za svakoga, a verovatno je postao i najgledaniji film tokom proteklih decenija. Iako u početku nije ostvario neki komercijalni uspeh (sa 3 miliona $), bio je kritički priznat.

Sve slike iz filma (Put od žutih opeka, tornado u Kanzasu), likovi (npr. tetka Ema, Toto, Dorothy, Zla Veštica), dijalozi (npr."Nismo više u Kanzasu", "Sledi Put od žutih opeka" ili poslednja rečenica u filmu: "Najlepše mesto na svetu je dom.") i muzika ("Over The Rainbow") postali su neizbrisivo upamćeni, a film je povukao i niz knjiga, TV emisija, "fusnote" u drugim filmovima, pa čak i pop grupama (pevač Elton John sa svojim albumom "Goodbye, Yellow Brick Road" ili Pink Floyd sa albumom "Dark Side of the Moon")..]

Rocky (1976) je bio fenomenalno uspešan, uzdižući film koji je snimljen za rekordnih 28 dana sa budžetom od oko 1 milion $, završivši na kraju sa zaradom od preko 100 miliona $. [Značajno zapažanje jeste to da je ovaj niskobudžetni film bio pozicioniran između dva ranija "blokbastera" - Spielbergovog Jaws (1975) i Lucasovog Star Wars (1977).] Scenarista filma, a ujedno i glavni glumac, Sylvester Stallone, bio je još uvek nepoznat u to vreme - anonimus u filmskoj industriji (sa prethodno 32 odbačena scenarija), koji je napravio "bum" slično kao na filmu. Stallone je scenario navodno napisao za tri dana.

Glavna premisa naglašavala je nizak i jednostavan status italijanskog heroja iz radničke klase, koji je bio dobroćudna individua sa nedostatkom osnovne inteligencije, ali je dočarao smelu i optimističnu istrajnost dok se borio za svoju čast: "Ceo njegov život bio je šansa jedan prema milion." Umesto da dopusti studiju da angažuje Roberta Redforda, Ryana O'Neala, Burta Reynoldsa ili Jamesa Caana, glumac je istrajao u odluci da sam tumači glavnu ulogu. Kao posledica toga, zauvek će biti okarakterisan kao sirov i neotesani heroj - pa i superzvezda.